ks. Sławomir Kokorzycki

Ks. Sławomir Kokorzycki, proboszcz parafii Korytowo powiat Choszczno jest założycielem Ośrodka Wspierania Rodziny. Korytowo było wsią PGR-owską, do której po zmianach ustrojowych zajrzała bieda, zapanował marazm i beznadzieja. Ksiądz postanowił zmienić ten stan rzeczy. W roku 1998 założył Ośrodek Caritasu, działający jako stowarzyszenie pod nazwą Ośrodek Wspierania Rodziny. Ośrodek udziela wszechstronnej pomocy: jest świetlica dla dzieci i młodzieży, jest kuchnia, która wydaje bezpłatne posiłki dla dzieci i młodzieży, jest magazyn odzieży używanej, jest też baza noclegowa z 25 miejscami, przeznaczona na kolonie i zimowiska. A dla bezdomnych jest schronisko z 12-stoma miejscami. Ośrodek funduje stypendia dla uczniów i studentów. Nie sposób w tej krótkiej laudacji wymienić wszystkie działania Księdza dla dobra lokalnej społeczności. Dość powiedzieć, że Księdzu Sławomirowi udało się odmienić życie mieszkańców tej wsi. Fundacja Polcul wyróżnia Księdza Sławomira Kokorzyckiego nagrodą im. Jerzego Bonieckiego za „stworzenie Ośrodka Wspierania Rodziny w Korytowie i działalność w jego ramach”. O nagrodę wnioskowała pani Teresa Siwak. 

ks. Jan Kaczkowski - laudacja

Hospicjum w Pucku jest wspólnym dziełem pani Anny Jochim-Labudy i Księdza Jana Kaczkowskiego, kapelana szpitalnego i Prezesa Stowarzyszenia Opieki Hospicyjnej w Pucku. To Ksiądz Kaczkowski był inicjatorem i współzałożycielem Puckiego Hospicjum. Bez Księdza Kaczkowskiego i pani Anny Jochim-Labudy nie byłoby Hospicjum Domowego i Hospicjum Stacjonarnego w Pucku. To Ksiądz Kaczkowski nawiązał kontakt z miejscowymi lekarzami proponując zorganizowanie opieki domowej dla osób przewlekle chorych.

Zorganizował akcję młodzieży – wolontariuszy, którzy zajęli się zbiórką funduszy. Uzyskał wsparcie władz lokalnych i licznych darczyńców. Z jego inicjatywy i po wielu staraniach w roku 2009 otwarto w Pucku Hospicjum Stacjonarne. Ks. Jan Kaczkowski otrzymuje nagrodę Fundacji Polcul im. Krystyny i Bolesława Singlerów za „stworzenie Puckiego Hospicjum i współudział w jego prowadzeniu”. O nagrodę wnioskowała pani Teresa Siwak.